การควบคุมสารเสพติดให้โทษ โดยธรรมดายึดมั่นหลักสำหรับการไตร่ตรองว่า ตัวยานั้นส่งผลให้เกิดการเสี่ยงต่อการต่อว่าดยาของมวลชนในระดับร้ายแรงยังไง รวมทั้งประโยชน์ต่างๆที่ได้รับจากยาสำหรับเพื่อการรักษาโรคมากมายน้อยแค่ไหน ซึ่งจากวิธีการดังที่กล่าวถึงมาแล้ว พ.ร.บ.สารเสพติดให้โทษ พุทธศักราช 2522 ได้จัดชนิดและประเภทของสิ่งเสพติดให้โทษออกเป็น 5 ชนิด ดังต่อไปนี้

จำพวกที่1 สารเสพติดให้โทษจำพวกรุนแรง เป็นยาที่ไม่มีการนำมาใช้ในทางการแพทย์ แล้วก็นำมาซึ่งการเสี่ยงต่อการตำหนิดยาของมวลชนในระดับร้ายแรง เป็นต้นว่า ผงขาว ยาม้า ยาอี ฯลฯ

จำพวกที่2 สารเสพติดมีโทษปกติ และในตัวยาที่มีทั้งคุณและโทษในการรักษาโรคในระดับน้อยตราบจนกระทั่งล้นหลาม รวมทั้งทำให้มีผลอันตรายต่อการต่อว่าดยาของประชาชนในระดับที่จะต้องระวัง เช่น มอร์ฟีน โคเคน โคเดอีน อื่นๆอีกมากมาย

จำพวกที่3 เป็นสารเสพติดในจำพวก2 เป็นส่วนประกอบอยู่ด้วย ดังที่ได้ขึ้นบัญชีตำรับไว้ เป็นยาที่นำมาซึ่งการเสี่ยงต่อการตำหนิดยาของมวลชนน้อย แต่ว่ายังคงก่อให้เกิดอันตราย รวมทั้งมีสาระมากมายสำหรับเพื่อการรักษาโรคได้แก่ ยาแก้ไอผสมโคเดอีน ฯลฯ

จำพวกที่4 ในตัวสารเพื่อสำหรับในการนำมาทำเป็นสารเสพติดให้โทษในชนิด1 หรือจำพวก2 ได้แก่ อาเซติคแอนไฮไดรด์

จำพวกที่5 โทษที่ไม่ได้อยู่ในจำพวกที่1 ถึงชนิดที่4 เป็นต้นว่า กัญชา พืชกระต๊อบ เห็ดขี้ควาย ฯลฯ